Nostalgia w powietrzu.
Dziś wyjątkowo nie chciało mi się wstać. Nie, nie dlatego, że mam lenia. Poprostu dotyk miękkiej pościeli otulającej ciało w te, coraz chłodniejsze, poranki, skutecznie trzymał mnie w pół śnie. Nieubłagany ten dzień, musiał się zacząć.
W zasadzie budziła mnie myśl o zapachu ciastek. Uwielbiam dom pachnący ciastem, uwielbiam widok rosnącego ciasta w piekarniku i jego smak w ustach. Nie ten realny, ale ten, który przyciąga ze sobą miliony wspomnień, myśli i skojarzeń o rodzinnym domu, o babci, gdy jeszcze miała blond loki, mamy, która zawsze wstaje wcześniej niż my i z uśmiechem krząta się w kuchni... Wymyśliłam sobie pieczenie muffinów i teraz mam pilną pracę do zrobienia, a ta natrętna myśl nie daje mi spokoju. Póki co zapijam te myśli kawą z pianką.
W koszyku na komodzie (jej, jak nazwać ten mebel? - niech będzie komoda!) został po Nim papieros. Jeden, ostatni, Lucky Strike. Zostawiłam go na czarną godzinę. Zapalę go wtedy a wraz z dymem w niebo ulecą wszystkie troski i zmartwienia. Tak to sobie wymyśliłam...
W zasadzie wszystko wymyśliłam sobie trochę inaczej, ale jak widać życie nie lubi narzuconych scenariuszy. Niech i tak będzie. Jest w tym wszystkim coś magicznego, magnetycznego i raniącego, zarazem. Piękno i brzydota jednocześnie. Najgorzej, jak przeszłość wkracza w teraźniejszość. Wtedy ciężko wyznaczyć granicę, a uczucia nie lubią niejasności.
Telefon mi pęka od zdjęć. 1 314 uchwyconych w .jpga chwil. Zdałam sobie właśnie sprawę ile w nim siedzi wspomnień, ile odległych wspomnień. Odległych nie w sensie czasowym. Zawsze mam ten sam dylemat: wcisnąć delete w telefonie, głowie, w środku w sobie czy zapakować do ozdobnego pudełka, przewiązać kokardą w kolorze fuksji i włożyć na najwyższą półkę, zaglądając tam co jakiś czas, nie dając kurzowi osiąść na dobre.
Podjętych decyzji nie chcę zmieniać. Nie chcę udawać, że tego nie było, że można teraz inaczej.
Nie odpiszę.
Co robi wiatr, kiedy nie wieje...?
Teraz już tak będzie po każdym wieczornym smsie?
Czy zawsze już wśród nachalnych hałasów codzienności kłuć mnie będzie dźwięk jego imienia ?
Jesienne kolory jesiennego poranka...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz