Taką mam refleksję...

Po co komu żaba jakaś nieruchawa, skoro mógłby mieć od razu księżniczkę? ;) 

A wogóle to kuchnia polska zmniejsza stres. Nasze babki i prababki musiały dobrze o tym wiedzieć w tym ówczesnym patriarchalnym systemie świata. Dzisiaj, dla przykładu, zapragnęłam schabowego. Po tych wszystkich pastach i lasagnach zachciało mi się zwyczajnego kotleta. Jak każdy wie, kotleta trzeba odpowiednio utłuc. Ja swojego, pod wpływem emocji rozpaćkałam na grubość papirusa. Natłok myśli zmaterializowałam w postaci wiadomości tekstowej (pozdrawiam adresata), co wyeliminowało problem zalania mnie krwią, żółcią i innymi płynami. Zen... Niech żyje schabowy! Z ziemniakami i kiszoną kapustą. Smacznego.    

ps. Chociaż nadal gdzieś tam w zakamarkach mózgu kołaczą się mordercze myśli... 

Dzień rozedrgany słońcem.

Przez otwarte okna pozwalam słońcu rozgościć się w domu.

Bez słowa zagląda mi w kąty.

Zakamarków się boi.

Podpija mi herbatę z kubka z ozdobnym uchem.  

Niemiłosiernie krusząc podjada ciastka.

Czekoladowymi paznokciami uderzam w stół

Wystukując rytm bicia mojego serca.

Ośmielona swoim zadumaniem zamykam oczy.

Myśli łuskam jak orzechy i zjadam ze smakiem.

A Ty w tym wielkim świecie

Znaczysz ani mniej ani więcej

Niż ja tutaj u siebie

Z głową napuchniętą od marzeń i wrażeń.  

F.U.C.K.

Dzisiejszy wieczór sponsoruje słówko fuck oraz desperados. Na trzeźwo myślenie średnio mi idzie, bo nic z niego nie wynika, więc postanowiłam się poradzić Pana Desperadosa. Miał być Pan Wino, ale nie było mojego ulubionego, którego porad lubię najchętniej słuchać. 

No więc miałam okazję przyszaleć. Puścić wodze i pozwolić koniom prowadzić po wyboistej drodze. Przecież czasem tak można, prawda? Zrobić coś szalonego/głupiego/niespodziewanego/nie myśląc o tym, co będzie... Mogłam wrócić do tego, za czym tęsknię i rozsmakować się w tym raz jeszcze. Mogłam śmiać się, pić wino i nie myśleć o poranku. Wogóle nie myśleć o jutrze. Bawić się tą chwilą i wziąć z niej wszystko dla siebie, nie dzieląc się tym z nikim.  

I powiedziałam nie. Poprostu nie. Cholera, nie dlatego, że nie tak chciałam, bo wolałabym krzyknąć tak! Z całych sił pragnęłam zanurzyć się w tym raz jeszcze, poczuć to ciepło, tą bliskość, intymność... jak mi brakuje głupiego spojrzenia, dotyku i tego uśmiechu... Ale powiedziałam nie. 

Bo wiedziałam, że rano się obudzę, bajka się skończy, a rzeczywistość oślepi mnie swoją stanowczością. Ma niestety inne plany. Źle mi z tym, co jest teraz, ale nie chcę wracać do tego, co było.

A tak chciałam, żeby całował moje ramiona...

Marzą mi się gorące wakacje, plaża, szampan w ręku, kiedy w ciemną gwiaździstą noc można beztrosko wykąpać się w morzu. Nie myśląc o jutrze, ani o wczoraj. Jest tylko tu i teraz. Jesteśmy my. Zakochani, bez żadnych pytań czy wątpliwości... Jest zimny październikowy wieczór, nie ma nas...

Nieskoordynowany jesienny nalot melancholii

i znów dzisiaj stoję przed Tobą

wpatrzona w banalną fakturę Twojego płaszcza

z rozwianymi na wietrze myślami

rozgrzanymi od jesiennego słońca

realna aż do bólu odbijam się cieniem w szarości chodnika

szukając odpowiedzi w szeptach przechodniów

czuję tylko zapach papierosa

szczęśliwa wbrew sobie udaję obojętność

licząc guziki w Twoich mankietach

czaruję Ciebie swoim uśmiechem

mamię blaskiem moich czarnych włosów

a Ty rozpływasz się pod moim spojrzeniem

choć starasz się grać swoją rolę

pewnego siebie faceta

wiem, że teraz jesteś szczęśliwy

i wiem, że Cię to przeraża

Ale.

Zawsze jest jakieś ale. Zawsze! Ale!

Człowiek później siedzi i rozmyśla o tym ale. Albo nie rozmyśla, ale szanowne komórki mózgowe rozmyślają za nas, co objawia się ulokowaniem ale w tylnej części czaszki i nękanie nas. Najpierw delikatnie i nieświadomie, aż z czasem jak nie walnie obuchem w łeb... łubudubu. Koszmar jakiś.

Ale uruchamiane jest przez jedną niepotrzebną myśl, sms, telefon, wiadomość mailową, fejsbukową czy inną zagajkę życzliwej osoby. Nieważne. Jest impuls - jest reakcja. Jest też środek nocy a ja rano muszę wstać. Wcześnie rano!

Najgorsze z możliwych jest ale co by było, gdyby... No szlag człowieka może trafić w trakcie takiego rozmyślania. Bo może być wszystko! Dosłownie wszystko, co sobie w swej nieograniczonej fantazji wymyślimy. A im dłużej myślimy, tym więcej mamy potencjalnych możliwości. Tylko decyzji jakiejś nijak się nie da podjąć, bo pojawia się ale!

Albo ale w wydaniu: chcę, ale... bądź dla odmiany, nie chcę, ale... Wiadomo, dylematy dziewicy - chcę, ale się boję. Najlepsza zabawa zaczyna się, jak z jednej strony czujemy, że chcemy, ale a z drugiej, że jednak nie chcemy, ale... Typowy impas. Jazda bez trzymanki, proszę Państwa. I to wszystko się dzieje w tej głowie, tej co to podobno do robienia fryzur jest. 

Na sen zafundowałam sobie więc wymianę smsów. Mówiłam, że trzeba było nie odpisywać! Drugi wieczór z rzędu. Zła dziewczyna. Najpierw był miło, kulturka pełna, rozmowy nieszkodliwe o sztuce, pogodzie i dupie maryni. Do czasu! Tak czułam, że to nie bez powodu prowadzimy te konwersacje. I nagle się okazuje, że ale! Co gorsza, ja też mówię o swoim ale. Miałam nie wracać, miałam nie rozgrzebywać jak kura pazurem, skąd się wzięły te wszystkie ale? Wylazły sobie na świat i robią co chcą!

No i po co to komu? Na co to? 

Najgorsze, że już mi się miesza, czy ja uważam, że ale co by było, czy sądzę raczej, że nie chcę, ale, a może jednak chcę, ale... O rozumie zdradliwy, pokrętny i przekupny, karmiony złudnymi myślami!

Pokręcone to życie. Jedni chcą i nie mogą. Inni mogą a nie chcą. Każdy kogoś szuka a jak znajdzie, to się okazuje, że lepiej być samemu. 

Chcę sobie na kilka godzin wyłączyć mózg. Może to powstrzyma te żyjące własnym życiem myśli. 

Liczę barany: raaaz..... dwaaaa..... trzyyy..... cztery..... ..... .....