Lubię, jak książki na półkach przestają mi się mieścić.

Coraz mniejsze robią na mnie wrażenie rzeczy 'ostatnie'.
Dzisiaj ostatnia niedziela tego roku, ostatni wieczór taki w niedzielę, a jutro ostatni poranek starego roku.
So what?
Te wszystkie końce świata, wina musujące, a ostatnimi latami - fafarafa - szampany, sylwestrowe kreacje i noworoczne kace bardzo zobojętniają. Co roku to samo.
A kiedyś?
Kiedyś z wrażeń spać się nie dało.
Znam kogoś, kto jutrzejszą noc z premedytacją spędzi sam.
Hardcore.
Ja jednak lubię wrzaskliwy tłum wokoło.
I spokój, do którego wracam nad ranem taksówką.
W ogóle lubię powroty.
Dzisiaj rano dotarłam do domu, w którym ze świątecznego nastroju zostały jedynie resztki ozdobnego papieru, w który pakowałam przed wyjazdem prezenty.
Każdą wolną chwilę spędzam więc na swojej ulubionej kanapie, zakopana w ulubiony koc, z ulubionym kubkiem ulubionej herbaty w ręce.
Głównie czytam.
W podłym pociągu relacji Wrocław - Zadupie zaczęłam 'Nasz mały PRL'. Nie było lepszego momentu.
Realia pekape idealnie nadają klimat akcji. Wąsaty konduktor w granatowym uniformie, brud, zarazkowy juporn na siedzeniach. I czas podróży zbliżony do tego, gdybym jechała rowerem.

Ostatnio z książkami mam tak, jak nałogowy palacz odpalający jednego papierosa od drugiego.
Makatka, Grocholi i Szelągowskiej - lekka, pozytywnie zaskakująca. Polecam.
Kochanie, zabiłam nasze koty, Masłowskiej - mistrzostwo, ale przejawiam zero obiektywizmu w tym temacie. Masłowską kocham miłością ślepą i górnolotną.
Polecam również jej sztukę w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Klasyczny dramat z podziałem na trzy akty. Piękne, dosłowne, dające do myślenia.