Porcelanowy Blog

To learn some or win some.

Nie da się na siłę.
Zresztą nie wiem nawet, co bym chciała na tą siłę robić.
Ciągle mam wątpliwości, w którą stronę iść.
Zadaję przez to niepotrzebne pytania i zaczynam niepotrzebne rozmowy.
A później wkurzam się na siebie, że zamiast cieszyć się chwilą to drążę i komplikuję...
Chciałabym kogoś na sto procent, a sama siebie boję się dać w połowie...
Jestem psem Pawłowa uczuć
Jestem przeklętą księgą przepowiedni
Jestem samospełniającym się proroctwem
Kurwa.
Kiedyś wszystko było prostsze, a teraz wszystko jest skomplikowane
Jest tak pogmatwane, że wściekłość mnie ogarnia na samą myśl o tym wszystkim.
O dzisiaj, wczoraj, jutro.
Najbezpieczniej  jest być samemu ze sobą
Gdy zaczynam bawić się z kimś w grę uczuć, wchodzę na niepewny grunt
Po którym zupełnie nie umiem się poruszać

Sama nie wiem, po co to wszystko piszę
W kółko wracają te same myśli i rozterki
Cholerny weltschmerz
Którego nie da się ani utopić w alkoholu ani przepalić dymem papierosów.
Jestem popieprzona i nigdy do końca się z tym nie pogodzę.

Chciałabym poznać kogoś, kto poprostu mnie pokocha
Bez żadnych wątpliwości, na opak rozsądkowi, wbrew strachowi.
Kogoś, będzie wiedział  lepiej ode mnie, że wszystko będzie dobrze.
Kto będzie mnie zwyczajnie z całych sił przytulał, gdy złapię swój atak paniki, aż przestanę się bać.
I kto moje poczucie beznadziei będzie oszukiwał pocałunkami, aż zniknie na dobre.

Śniło mi się dzisiaj, że miałam chłopaka.
A ten chłopak miał ojca,
Który wbił mi sztylet w plecy.
I umierałam cała we krwi.

Bo ja naprawdę cholernie się boję, że znowu wszystko się powtórzy od nowa.