Porcelanowy Blog

Nie wierzę w konkursy. Tak łatwo wygrać, tylko nie znam nikogo, kto wygrywa.
Od czasu do czasu gram w lotka. Na chybił trafił. Bardziej z obawy, że niewykorzystane okazje się mszczą jednym różowym kuponem pomagam szczęściu. Ale nie wierzę, że los można przekupić.
Nie wierzę w prognozę pogody.
Ani w rozkłady jazdy komunikacji miejskiej w Warszawie.

Zawsze chciałam być oszczędna w słowach. Ale ostatnio w zasadzie nie chce mi się mówić.
Nie chce mi się.
Taki dziwny stan. Jakbym ważyła tonę i powoli opadała na dno nie próbując się nawet ratować.
Tkwię w nim nie mogąc się wyrwać.
Źle ostatnio odgrywam swoją życiową rolę.

Dwa dni temu obiecałam sobie, że nie będę marudzić.
Wytrzymałam całą godzinę.
Dobre i to na początek.



A tak dobrze było mi wczoraj popołudniu.
Tęskno będzie za chwilę do tego czytania książek na kocu.