środa, 6 kwietnia 2011

W swojej głowie mam piękne wyobrażenia, a życie sobie nimi swój tłusty tyłek podciera.

I tyle.
Autor: o
Etykiety:

5 komentarzy:

  1. Marta6 kwietnia 2011 18:55

    tak też bywa czasem

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy6 kwietnia 2011 22:01

    Aj, brutalnie...

    OdpowiedzUsuń
  3. Kasia Krzymińska6 kwietnia 2011 22:21

    oj żebyś wiedziała że tłusty.

    OdpowiedzUsuń
  4. sierot_ka6 kwietnia 2011 22:37

    smutne i prawdziwe - mnie też dotyczy.

    OdpowiedzUsuń
  5. Porcelanowa6 kwietnia 2011 22:37

    E tam brutalnie. Czlowiek zapieprza jak chomik w kolowrotku az wreszcie sie orientuje, ze jest caly czas w tej samej, malej klatce. Ot, egzystencjonalne bolączki.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)