Gdzie jest weekend?

Pizza na śniadanie, 

wino od jedenastej rano, 

kawa z dawno niewidzianą koleżanką, 

wieczorne drinkowanie z przyjaciółmi. 

100% weekendu w weekendzie.

Już dawno nie miałam okazji wstać rano, wziąć psy i pójść na długi spacer do lasu.

A później wrócić, zrobić nam śniadanie i drugi raz zacząć dzień. 

Takie głupie, prozaiczne momenty, za którymi będę tęsknić przez następne dni.

Przyznam szczerze, że od połowy dzisiejszego dnia jestem myślami w pracy, więc piję więcej i więcej wina, żeby zagłuszyć myślenie. Idzie mi, jak sądzę, nieźle.     

Mam straszny głód czytania. Czytam ciągle i wszystko. Kiedyś nie zaczynałam kolejnej książki dopóki nie skończyłam pierwszej, a teraz czytam kilka na raz - inną w metrze, inną na kanapie, inną podczas kąpieli. Ostatnio z księgarni wróciłam z Gombrowiczem i Plichem w torebce i ciężko mi się od nich oderwać. Z wielu pozycji Gombrowicza wybrałam Opętanych i Pornografię - mój M powiedział, że to typowe dla mnie i wcale go ten wybór nie dziwi. 

To miłe być jakimś, a nie nijakim. Lubię być typowa dla siebie.         

A w ogóle odkryłam niedawno, że moją okolicę zamieszkuje Włoch. Za każdym razem spotykam go jak przechadza się okolicznymi uliczkami w rozpiętym płaszczu oraz butelką wina i parasolką pod ręką. Nazywa się Dżiowani i pomimo swoich osiemdziesięciu chyba lat, jest niewiarygodny. Można się od niego uczyć socjotechnik flirtu. Dziesięć minut rozmowy z Dżiowanim robi lepiej niż godzina na kozetce u super terapeuty - to, jak on komplementuje, jak czaruje, jak ubarwia! Przy nim każda kobieta jest najpiękniejsza, najbardziej czarująca i niezwykła. Życzę każdemu takiego Dżiowanniego w okolicy!      

A teraz idę do do łóżka i zabieram ze sobą Gombrowicza. 

Będę przeciągać tą niedzielę w nieskończoność, żeby poniedziałek najlepiej nie zaczął się wcale.