Obmacywanie kasztanów.

Podnoszę ziemi, wybieram te najładniejsze. 

Później rzucam przed siebie po chodniku. 

Kasztany uciekają, psy je gonią. 

Albo trzymam w kieszeni i pieszczę palcami

Aż robią się od tego zupełnie gorące.

Widocznie też to lubią. 

Picie z kubków.

I dużo herbaty z sokiem malinowym. 

Grzane wino w małych kubkach z zaparzaczami. 

Grube skarpety za kolana.

Puchaty koc.
Pierwsze rękawiczki.
Zimne spacery.

Jesień niestety. Ta jej gorsza część.

PS. Do zobaczenia w Gdańsku!



Napisałam ten wpis, a później zobaczyłam... kolejny koniec historii życia...
Podobno wszystko dzieje się po coś. Głęboko w to wierzę, choć łatwiej wierzyć będąc obserwatorem...
Od razy pomyślałam, że nierzadko ostatnio wkurzam się na milion rzeczy, bez sensu, życie jest zbyt kruche, żeby sobie dać je zepsuć...