ekscytacje, szał, pożądanie i inne wydarzenia.

Gdybym miała powiedzieć, co jest najważniejsze dla mnie w związkach, to poczucie, że jest się dla kogoś kimś ważnym. Może nie najważniejszym, ale ważnym.

I w drugą stronę - bycie z kimś, kto jest ważny.

Pomiędzy miłościami, miłostkami i nic nie znaczącym wspólnym przebywaniem ze sobą razem, trochę więcej niż z nieznajomym, a trochę mniej niż z kimś, za kim warto ociec chociaż jedną łzą bywają chwile, w których umieramy, bądź rodzimy się na nowo. 

Dzięki komuś, ktoś dzięki nam.

Uczucia są chwilą, czuć je przez moment, godzinę, góra dwa dni. A później po prostu się jest.

Razem, osobno, samemu, obok siebie.

Może być dobrze, nawet jeśli jest źle.

I może być źle, nawet jeśli wydaje się, że jest dobrze.

Ale uczucie bycia dla kogoś ważnym zostaje.

Zostaje nawet jeśli happy end oznacza pójście w swoją stronę.

Być z kimś, dla kogo jest się nic nie znaczącym pyłem pod butami, to przykre uczucie. 

Rozstawać się z kimś, kto świata poza nami nie widzi, to bolesne uczucie. 

Istnieć na co dzień obok kogoś, kto jedyne uczucia, jakie wzbudza, to pragnienie ucieczki - to najgorsze uczucie na świecie. 

Tak różne od tego, gdy wspólne grzanki na śniadanie, kawa pita na mieście, pocałunki na mrozie aż do pierzchnięcia ust i mokra od miłości pościel -  to wszystko składa się na codzienny, naturalny cykl szału, niecierpliwości, ekscytacji i podnieceń.